Projekt Działania fotozoficzne inicjuje publiczną aktywność Archiwum Fotozoficznego Andrzeja Różyckiego. Po śmierci tego artysty większość jego dorobku została zdeponowana przy Uniwersytecie Łódzkim, aby rozwijać jego intuicje twórcze i praktyki, określane pod jego autorskim pojęciem fotozofii. Zadaniem Archiwum jest podjęcie refleksji nad twórczym przepracowywaniem kolekcji, wprowadzanie fermentu do hermetycznych magazynów sztuki i śmiałe animowanie archiwalnej materii. Idea przeniesienia zbiorów do Uniwersytetu i włączenia ich w tryby pracy badawczej i dydaktycznej zainicjowana była podczas wystawy Różyckiego Przejęcia. Między zbieractwem a fotozofią, stanowiącej część programu głównego Fotofestiwalu w 2021.
Do refleksji nad twórczością Andrzeja Różyckiego zaproszeni zostali dwaj artyści: Igor Omulecki i Bartłomiej Talaga. Instalacja audiowizualna Talagi pt.: Czas wywołania oraz Interwencja twórcza w Archiwum Andrzeja Różyckiego przygotowana przez Omuleckiego w różny sposób ujawnią indywidualne dialogi twórcze z postacią i dorobkiem Różyckiego.
Bartłomiej Talaga Czas Wywołania
Bartłomiej Talaga odkrywa mistyczną sentymentalność, w której wraz z pracami Andrzeja Różyckiego splata wątki przeszłości. Tytułowa podróż przez czas to subtelna refleksja nad znaczeniem minionych wydarzeń, ukazana przez pryzmat wywołanych wspomnień. Wystawa inaugurująca otwarcie Archiwum Fotozoficznego w centralnym punkcie ekspozycji stawia instalację Stu dni_dno.
Prace Talagi w zawiązaniu z dziełami Różyckiego tworzą unikalny dialog, rozszerzając granice Stu_dni o nowe, głębokie echa, które przenikają zarówno obszar dźwięku, jak i obrazu. Ta wystawa to nie tylko podróż przez korytarze czasu, lecz także intelektualna podróż, w której przeszłość staje się źródłem inspiracji i jednocześnie miejscem refleksji nad wpływem dziejów na współczesność. Czas Wywołania to zanurzenie się w artystycznym dialogu, gdzie światło przeszłości naświetla teraźniejszość, a dźwięki wywołują subtelne emocje i głębokie wspomnienia.
Oprowadzanie kuratorskie: 22 czerwca godzina 18:00
Autor: Bartłomiej Talaga (ponadto prezentowane prace Andrzeja Różyckiego)
Koordynacja, produkcja wystawy i współpraca kuratorska: Sebastian Stasiek vel Staszczyk
***
Bartłomiej Talaga
Artysta multimedialny. W swojej twórczości posługuje się fotografią, dźwiękiem, video i instalacją. Interesuje go przenikanie się dziedzin sztuki, gdzie dźwięk, obraz i przestrzeń wzajemnie się napędzają prowokując energetyczne impulsy. Częstotliwość powstałej audio/wizualnej interferencji prowadzi do BRZMIENIA – głównego tworzywa jego artystycznej praktyki. Absolwent i wykładowca Szkoły Filmowej w Łodzi. W nauczaniu dzieli się własnym doświadczeniem – stawia na celowość i zasadność czynionych gestów, które prowadzić mają do osobistej i autentycznej wypowiedzi. Współtwórca magazynu TON (ton-mag.pl). Projektant książek fotograficznych.
Interwencja twórcza Igora Omuleckiego w archiwum Andrzeja Różyckiego
Igor Omulecki podejmie zagadnienie twórczej interwencji w archiwum zmarłego artysty. Omulecki swoim działaniem nawiązuje do wcześniejszych gestów twórczych samego Różyckiego, którego praca na archiwach m.in. Zofii Rydet stała się szczególną praktyką na pograniczu twórczości artystycznej, art based research, osobistej pracy nad pamięcią i wspominaniem bliskiej zmarłej. Cykl prac Różyckiego FotoAndrzejoZofia stał się formą zrytualizowanego procesu wywoływania zmarłej fotografki poprzez medium nieukończonych fotografii. W tej interwencji Omulecki podejmie wątek przepracowywania swojej szczególnej relacji z Różyckim, która miała charakter zarówno rodzinny i osobisty, jak i artystyczny. Jednocześnie interwencja ta będzie stanowiła indywidualny gest twórczy, realizowany wedle własnego artystycznego idiomu. Nostalgiczny Różycki będzie zatem podlegał interwencji zorientowanego na materii Omuleckiego, duchowość i mistyczność skonfrontowana będzie z zagadnieniami z obszaru percepcji i materialności, sakralność z naturą.
Interwencja Omuleckiego w Archiwum Fotozoficznym im. Andrzeja Różyckiego przy Uniwersytecie Łódzkim ma szczególne miejsce w tej nowopowstałej instytucji. Jej zadaniem jest zainicjowanie refleksji na temat twórczego i artystycznego przepracowywania archiwów artystów, wprowadzaniem twórczego fermentu do hermetycznych magazynów sztuki i śmiałego animowania archiwalnej materii.
Autor: Igor Omulecki
Współpraca kuratorska: Karol Jóźwiak oraz studenci UŁ.
***
Igor Omulecki – (ur. 1973 w Łodzi) artysta wizualny, fotograf i pedagog. Stypendysta Ministra Kultury i Miasta Stołecznego Warszawy, laureat wielu nagród i wyróżnień, m.in. IPA Award, PMH, ExhibitA, Photo lucida Critical Mass, Cannes Lions, Europe’s Premier Creative Award. W twórczość skupia się w ostatnich latach przede wszystkim na percepcji wizualnej i formach reprezentacji wizualnej. Dorobek Omuleckiego uwzględnia także setki publikacji prasowych i wiele wystaw. Jego prace wystawiane były w wielu prestiżowych miejscach, m.in. w Barbican w Londynie, Centrum Sztuki Współczesnej w Tel Awiwie, Matadero w Madrycie, Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
_______________________________________________________________________________________________
Pałac Biedermanna / Galeria Wozownia 1/5 , Uniwersytet Łódzki, Franciszkańska
Pałac Biedermanna był świadkiem tragicznych wydarzeń.
Pałac Alfreda Biedermanna wybudowano w 1912r., tuż za nim, na rzece Łódce, była fabryka, z której dzisiaj niewiele zostało. Po śmierci Alfreda w pałacu mieszkał jego brat Bruno z rodziną. W styczniu 1945 roku, po wkroczeniu wojsk sowieckich otrzymali nakaz natychmiastowej eksmisji. Wskutek tych wydarzeń Bruno, jego żona oraz córka Maryla, która w czasie wojny działała w polskim ruchu oporu, odebrali sobie życie. Bruno zostawił list: „Zabiłem strzałami z rewolweru siebie, żonę i córkę. Pochowajcie nas w ogrodzie. Nie rabować naszego prywatnego majątku w mieszkaniu, a podzielić sprawiedliwie”. Do tragedii doszło w pokoju 208.
Ich ciała, zgodnie z życzeniem, zostały pochowane w ogrodzie pałacowym. Wiosną 1977 roku ekshumowano ciała na Cmentarz Stary przy ul. Ogrodowej. Po wojnie w pałacu funkcjonowało przedszkole. Teraz to także teren związany z edukacją, ale na poziomie uniwersyteckim.
