Szkoła Numer Jeden to wielokanałowa instalacja audiowizualna, stworzona z obrazów wideo i nagrań dźwiękowych zarejestrowanych w zachodniej Ukrainie w 2021 roku. Instalacja jest częścią projektu filmowego, skupiającego się na auto-reprezentacji współczesnych mieszkanek i mieszkańców Huculszczyzny – sposobach reprodukowania i dokumentowania przez nich kultury regionu.
Podczas pracy Hryniuk i Thomas towarzyszyli Khrystynie Bunii, samowykształconej antropolożce wizualnej, w jej wyprawach terenowych, podczas których dokumentuje ona fotografię i muzykę swojego rodzinnego regionu. Praktyka Bunii umożliwiła artystkom dostęp do domowych i półpublicznych przestrzeni, dając wgląd w życie ich mieszkanek i mieszkańców.
Sercem instalacji Szkoła Numer Jeden jest sesja muzyczna w szkole w miasteczku Wierchowina. Dwie grupy uczennic i uczniów – jedna młodsza, druga starsza – ćwiczą pod czujnym okiem nauczyciela. Momenty indywidualnych korekt i repetycji, przeplatane są zespołowymi wykonaniami tradycyjnych utworów ludowych, a następnie przekształcają się w abstrakcyjną improwizację. Nie wiadomo dokładnie, na jaką okazję uczniowie się przygotowują, ale najwyraźniej grają z myślą o publiczności. Wokół nich reszta miasteczka kontynuuje swoje codzienne zajęcia.
Praca nad projektem i zdjęcia do filmu miały miejsce przed rozpoczęciem pełno-skalowej inwazji Rosji na Ukrainę w lutym 2022 roku. W związku z tym, Szkoła Numer Jeden stanowi migawkę z czasów poprzedzających obecną fazę wojny. Sportretowane w pracy miejsca są mniej dotknięte działaniami zbrojnymi niż wiele innych części kraju, ze względu na ich położenie na zachodzie, ale doświadczają wojny na inne sposoby. Artyści potępiają rosyjską agresję i solidaryzują się z Ukrainkami i Ukraińcami w ich walce przeciwko najeźdźcy.
Kuratorzy: Marta Hryniuk, Nick Thomas