„To, co mi się przytrafia, może mnie zmienić, lecz nie pozwolę, by mnie ograniczało”. ~ Maya Angelou
Kim jestem? Przeszłością? Tym, co teraz, czy melodią przyszłości? W jaki sposób uczestniczymy w otaczających i łączących nas społecznościach? Co jest wspólne dla nas jako ludzi? Ta wystawa jest dialogiem pomiędzy dwiema artystkami: Denae Howard i Rahimą Gambo. Obie przełamują stereotypy związane z kwestią tożsamości i płci. Każda z nich na swój sposób na nowo tworzy historie i wyobrażenia, łącząc zagadnienia płynności, ruchu, rytuału i tańca.
Obie zadają pytanie, na co pozwala nam społeczność?
Rahima Gambo w projekcie Tatsunya II odpowiada, że społeczność pozwala stawiać opór. We wstrząsającej instalacji pokazuje, w jaki sposób wspólnota wzmacnia i pomaga przetrwać tragedię. Słowo Tatsuniya w języku Hausa1 oznacza baśń ludową lub bajkę dla dzieci. W tym właśnie duchu Gambo stworzyła swój projekt. Ma on być alternatywną, poetycką wersją opowieści o doświadczeniach uczniów z północno-wschodniej Nigerii. W 2013 roku terroryści z grupy Boko Haram zaatakowali tam szkołę średnią Shehu Sanda Kyarimi. Projekt jest współtworzony przez kolektyw artystyczny Tatsuniya, do którego należą uczennice tej szkoły. Powstał, w efekcie warsztatów opowiadania obrazem, prowadzonych przez Gambo. Do grupy należy 18 stałych uczestniczek, które pojawiają się na zdjęciach i w filmach wideo powstających w ramach projektu.
Prace Denae Howard są niczym zakodowany przewodnik, zachęcający do dyskusji, które mogą ujawnić podobieństwa i różnice w sposobie doświadczania systemów przez jednostki. Artystka reinterpretuje negatywne archetypy i stereotypy, by przywrócić i uwypuklić pozytywny przekaz dotyczący społeczności osób czarnoskórych. Na nowo rysuje wyobrażenia na temat nieograniczonych możliwości, jakie niesie ze sobą godne jej istnienie. Howard zaprezentuje film wideo oraz specjalnie stworzony na Fotofestiwal fotokolaż.
Wystawa jest manifestem. Jesteśmy przekonane, że sztuka ma moc sprawczą, a potencjalnie także i moc zmian. Może wpływać na publiczność, otwierać oczy i wyzwalać nowe zachowania. Obie artystki odpowiadają na postawione przez nas pytanie: społeczność staje się formą radzenia sobie z trudnościami.
1 Hausa (/ˈhaʊsə/;Harshen/Halshen Hausa; Ajami: هَرْشَن هَوْس ) to nigeryjski język używany przez lud Hausa w Czadzie i głównie w północnej części Nigerii, Ghany, Kamerunu oraz południowej części Nigru, oraz spore mniejszości w Sudanie, Beninie i Wybrzeżu Kości Słoniowej.
_________________________________________
Rahima Gambo jest artystką wizualną i dokumentalistką. Rozpoczęła działalność artystyczną od fotoreportażu i niezależnej pracy nad długoterminowymi projektami. Jej prace to eksperymenty na pograniczu obrazu ruchomego i nieruchomego, dokumentu, geografii psychoduchowej, socjopolityki, ekologii i autobiografii. Używa rysunku, wideo, rzeźby, instalacji i dźwięku. Wykorzystuje je jako rozszerzone narzędzia poetyckie i spekulatywne, które umożliwiają jej realizować procesy dokumentalne wykraczające poza dotychczasowe tradycje. W ramach każdego ze swoich projektów próbuje stworzyć swego rodzaju mapę, pozwalającą na konkretne i aktywne tworzenie ucieleśnionej wizji i wiedzy. W jej centrum zwykle znajdują się pojęcie „troski” oraz relacjach władzy w procesach dokumentalnych, opowiadania i fotografii. Jej twórczość ma charakter ciągły, cykliczny, oparty na współpracy, a powtarzanie i powracanie do interesujących miejsc mają tu zasadnicze znaczenie.
Wybrane wystawy Rahimy Gambo obejmują: Bird Sound Orientations (Stevenson, Johannesburg), Have you Seen a Horizon Lately? (MACAAL, Maroko, 11. i 12. edycja Recontre de Bamako, Biennale fotografii afrykańskiej, Mali). Resisting Images, Images Responding (Coalmine, Winterthur, Szwajcaria, Mercosur Biennale, 12. edycja—Feminine(s): visualities, actions and affections, Afterglow (Yokohama Triennale 2020, Lagos Biennale 2019), Diaspora at Home (pod kuratelą KADIST i Centrum Sztuki Współczesnej w Lagos w Nigerii).
Niedawno wybrano ją Talentem FOAM roku 2020, znalazła się także w gronie laureatów nagrody Contemporary African Photography za rok 2020. Odbyła stypendia w fundacjach Magnum, Open Society Documentary Photography oraz w International Women’s Media Fund.
W 2019, Gambo założyła A Walk Space, mobilną przestrzeń artystyczną, gdzie realizowane są interdyscyplinarne projekty z zakresu obrazu „ruchomego”, współpracy i sztuki ze społecznością, powstają wystawy oraz warsztaty.
→ www.rahimagambo.com | www.awalkspace.com
→ Instagram: @awalkspace
Denae Howard (Artschoolscammer) to pochodząca z Brooklynu artystka konceptualna, edukatorka, kuratorka sztuki i doradczyni. Obecnie zajmuje się przede wszystkim artystycznymi współpracami. Działa z kolektywem #Dayonesart oraz innymi twórcami czarnoskórymi zaangażowanymi w tworzenie prac, które wymuszają niezbędny dialog. Jej prace są niczym zakodowany przewodnik zachęcający do dyskusji, dzięki którym mogą ujawnić się podobieństwa i różnice w sposobie doświadczania systemów przez jednostki. Jej praktyka wywodzi się z potrzeby kreowania przestrzeni i rozmów na temat systemów, które sprawują władzę nad naszą naturalną egzystencją. Jako artystka wizualna i współtwórczyni kultury uważa, że konieczne jest tworzenie sztuki, która odzwierciedla pedagogikę poznawczą, emocjonalną i społeczną. W swoje twórczości poddaje reinterpretacji negatywne archetypy i stereotypy, by przywrócić i uwypuklić pozytywny przekaz dotyczący społeczności osób czarnoskórych, na nowo rysując wyobrażenia na temat nieograniczonych możliwości, jakie niesie ze sobą godne jej istnienie.
→ www.artschoolscammer.com | www.dayonesart.com
→ Instagram: @artschoolscammer
→ Twitter: Simply_Lemonae
Kuratorki: Jeanne Mercier, Marina Paulenka
Na zdjęciu kolaż „Chorus Collage” Denae Howard