Normalność

Zgodnie z jedną ze słownikowych definicji, normalność jest to „życie toczące się według ustalonych, znanych praw i zwyczajów”. Odnosić to można zarówno do ludzi, jak i innych zwierząt żyjących stadnie. Normalność spaja, nadaje sens i podtrzymuje wspólnotę. Przeciwko jej poszczególnym przejawom można się buntować, ale bez niej nie sposób wyobrazić sobie żadnej trwałej grupy. Normalność nie jest jedna. Wyznacza się ją też na różnych poziomach, od systemów prawnych po zabawy dzieci. Żyjąc aktywnie jesteśmy podatni na konfrontacje z innymi i ocenianie. Stąd też, często na wyrost, zarzuca się komuś „nienormalność”. Ocieranie się o inną normalność niż ta, do której przywykliśmy może budzić podziw, niesmak, wyparcie i wiele innych reakcji. Konfrontacja często wyzwala w nas zdziwienie, z punktu widzenia osoby fotografującej może to być wybudzenie z drzemki oglądania nudzących widoków, chwila szczególnie oczekiwana. Aberracja odebrana może być jako wyjątkowe złożenie rzeczywistości, które warto utrwalić. Z drugiej strony również to, co jest dla nas normalne, przy mniejszym lub większym wysiłku, zobaczyć możemy w szczególny, zdystansowany sposób. Wywołaniu tego stanu w specyficzny sposób sprzyja chęć sfotografowania – akt robienia zdjęcia każe nam stanąć z boku normalnego życia, spojrzeć na wydarzenia z dystansem, w celu stworzenia ciekawego obrazu

Zdjęcia prezentowane na wystawie są przedstawieniami wybranych momentów z ostatnich kilkunastu lat mojego życia. Wśród nich są spotkania ze zwierzętami, rodziną i innymi ludźmi w różnych wspólnotowych relacjach.

Artysta: Paweł Sokołowski