Fotografia, podobnie jak pisarstwo, była tą dziedziną aktywności twórczej Witkacego, która towarzyszyła mu przez całe dorosłe życie. W końcu lat 90. pisze pierwsze utwory dramatyczne i rozprawki filozoficzne, które można potraktować jako młodzieńcze manifesty. Metafizyczna tajemnica Bytu jako całości, jak pisze artysta, i zanurzonych w nim psychofizycznych Istnień Poszczególnych, rysuje się jako ostateczna motywacja wszelkich poczynań twórczych. Ok.1900 r. powstają również pierwsze cykle fotograficzne, które w wieloraki sposób kontynuuje aż do końca lat 30. Wczesna twórczość ogniskuje się wokół świadomości obrazu otaczającego go świata i psychologicznych studiów portretowanych osób. Twórczość z lat 20. i 30. staje się w pewnym sensie obrazem świadomości dojrzałego twórcy. Zapis obrazu jest w tym wypadku czynnością drugorzędną, zabiegiem czysto technicznym wykonywanym z reguły przez przyjaciół artysty. Na wystawie zostaną pokazane wybrane cykle z obu okresów twórczości, w sumie ok. 70 fotografii, które pochodzą z kolekcji Fundacji Signum i osób prywatnych.

Kurator: Grzegorz Musiał