Antropocen to epoka w dziejach Ziemi, która przyniosła szereg kryzysów globalnych. Zmiany klimatyczne, wojny, kolonialna hegemonia białych mężczyzn, nadużywanie władzy, wykluczenie społeczne marginalizowanych grup i społeczności, choroby oraz skutki postępującej globalizacji – wszystkie te problemy decydują o tym, jak wygląda rzeczywistość każdego z nas. Mimo to nie brakuje odważnych działań, inspirujących pomysłów i motywujących historii, którym udaje się powoli, lecz konsekwentnie, przedzierać z marginesu do centrum. To one właśnie dają szansę na zmianę kierunku, w jakim zmierzamy.
Wystawa zbiorowa zatytułowana „W naszych rękach” prezentuje trzy projekty, których twórcy posługują się fotografią, filmem oraz dźwiękiem i pokazują, jak problemy współczesnego świata przenikają się, niczym w kalejdoskopie, z indywidualnymi osiągnięciami jednostek. Prace te są wyrazem przekonania, że nadszedł czas, by skończyć z postkolonialną hegemonią białych heteronormatywnych mężczyzn oraz nadużywaniem przyrody i ludzi. Ich autorzy odkrywają przed nami swoje wyobrażenie przyszłości bez ograniczeń społecznych, naturalnych i politycznych. Począwszy od włączenia w projekt ludności rdzennej z jej wyjątkową wiedzą, przez wzmacnianie nowej tożsamości społeczności osób czarnoskórych w Europie, po gromadzenie i archiwizację rzadkich afgańskich dzieł sztuki – każde z tych działań podejmowanych w ramach prezentowanych projektów jest małą wygraną w procesie dążenia do zmian społecznych, które dzięki pozornie niewielkim krokom niebawem nabędą rozpędu. Pragniemy podzielić się z wami wizją, w której dialog i otwarcie się na nowe doświadczenia są kluczowe dla głębszego zrozumienia świata, budowania nowych wspomnień i zupełnie nowej przyszłości.
Podobnie jak Nagomi, japońska filozofia, która proponuje dążenie do osiągnięcia harmonii poprzez łączenie kontrastujących ze sobą elementów, wystawa ta łączy to, co zwykle jest podzielone. Takie zestawienie różnorodnych walorów estetycznych i wizji przypomina nam o tym, że każda granica – teoretyczna i praktyczna – jest tylko sztucznym konstruktem. Pozwala nam to zauważyć siłę naszych własnych myśli, pomysłów i działań. W tym miejscu warto przytoczyć słowa Juliana Aguona, aktywisty, prawnika zajmującego się prawami ludności rdzennej oraz autora, m.in. eseju No country for Eight-Spot Butterflies, w którym napisał: „aby ocalić ten świat, wszyscy musimy użyć rąk” (oryg. „we all have to use our hands to save the world”).
Ursula Biemann
Ursula Biemann to artystka, pisarka i autorka esejów filmowych mieszkająca w Zurichu, która zaangażowana jest także w badania naukowe. Pracowała w najbardziej odosobnionych miejscach na świecie, od Grenlandii po Amazonię. Interesuje się ekologią i analizą zmian klimatycznych związanych z wydobyciem ropy, topnieniem lodowców, wykorzystywaniem lasów i wody.
Chcąc opowiedzieć o zmianach zachodzących na naszej planecie, artystka w swoich wielowymiarowych filmach przeplata ujęcia krajobrazu z materiałami dokumentalnymi, science-fiction, poezją oraz odkryciami naukowymi. Jej twórczość jest bardzo różnorodna – od filmów eksperymentalnych, wywiadów, tekstów, performance’u, fotografii i kartografii po instalacje przestrzenne z użyciem rekwizytów. Biemann zajmuje się także pisaniem publikacji, prezentowaniem wykładów oraz działalnością kuratorską i współpracą związaną z projektami badawczymi.
Jej prace można zobaczyć na wystawach indywidualnych i zbiorowych na całym świecie, między innymi na Biennale de l’Image en Mouvement w Buenos Aires (2022), Tai Kwun Contemporary w Hongkongu (2021), Ludwig Museum w Budapeszcie (2021), Kunst Haus Wien w Wiedniu (2020) oraz HKW w Berlinie (2020).
Rami Hara
Fotografie, które tworzy mieszkający w Brukseli Rami Hara skupiają się na motywach odosobnienia, anonimowości oraz problemu przynależności ściśle związanego z poczuciem wspólnoty. Inspiracje czerpie z obserwacji swoich bliskich oraz z doświadczeń społeczności marginalizowanych w Europie. Używa mocnych, przesadzonych kolorów, które tworzą tajemniczy lecz figlarny nastrój, pokazując widzowi skrawek nieznanej mu rzeczywistości. Bohaterowie jego zdjęć są niczym milczące z godnością posągi. Materiały, w które zostali odziani (welon, durag) stają się czymś więcej niż tylko praktyczny element ubioru. Są ozdobą. Hidżab przypomina królewski welon, a durag przybiera kształt korony anonimowego, młodego króla. Każdy portret wygląda tu jak dzieło malarza.
Twórczość tego artysty odkrywa przed nami wielokulturową kosmopolityczną społeczność, która jest dodatkowo wzbogacana przez wpływy zewnętrzne. Łącząc fotografię artystyczną z dokumentalną, Hara ukazuje nam swoje oblicze jako wytrawnego gawędziarza. Jego prace były wystawiane przez Photocity w Brukseli w Belgii (2021), naitre.aux.mondes we Francji (2021) oraz Kiosk Gent w Belgii (2021).
AVAH Collective
AVAH (Afghan Visual Arts & History) to niezależna grupa badawcza kuratorów sztuki. Powstała jako odpowiedź na brak informacji na temat zabytkowych oraz współczesnych dzieł sztuki pochodzących z Afganistanu lub z nim związanych. Kolektyw AVAH gromadzi zasoby, które dostarczą nam kluczowych informacji potrzebnych do zrozumienia przeszłości tego kraju. Dokonuje tego poprzez zbieranie danych na temat historii sztuki, kontekstualizację rozmaitych praktyk artystycznych oraz nawiązywanie kontaktów w celu wymiany wiedzy. Jej celem jest także stworzenie bazy narzędzi i wiedzy dla współczesnych artystów oraz osób działających w obszarze kultury w Afganistanie i na świecie. Grupa współpracowała między innymi z HKW w Berlinie, Schirnkunsthalle we Frankfurcie, ARD Kultur, Hfbk w Hamburgu, Haus Coburg w Delmenhorst, Media Art South Asia, Simurgh Centre w Nowym Delhi, Mosaic Rooms i BFi Southbank w Londynie oraz Void Gallery w Derry w Irlandii.
kuratorki: Bettina Freimann i Sithara Pathirana
___
18.06, 13:00 oprowadzanie kuratorskie | język: angielski
Współfinansowane ze środków Swiss Arts Council Pro Helvetia
Mecenat specjalny wystawy
