Dagmara Bugaj
Anita Osuch
Nie wiemy, czym jest fotografia, ale wiemy, że może być wszystkim, czym chcielibyśmy, żeby była. Często rozpoznajemy jej znajomą naturę w nieoczywistych, zaskakujących formach. Po pożegnaniu modernistycznego paradygmatu medium, fotografia przeszła podwójną rewolucję. Oderwana od konieczności imitowania natury, dzięki nowym cyfrowym technologiom i włączona w dziedzinę sztuki, musi poszukiwać nowej tożsamości – podobnie jak stało się ze sztukami wizualnymi na przełomie XIX i XX wieku. Ta wieloaspektowa metamorfoza właśnie zachodzi. Współcześni twórcy stają przed zadaniem wymyślenia fotografii na nowo. Podobnie jak wynalazcy i wizjonerzy sprzed dwustu lat, łączący technologie, praktyki obrazowania i urządzenia optyczne w całość, nazwaną później fotografią – tak dziś rozproszone elementy starego medium oraz nowych zjawisk i technologii łączą się w postfotograficze uniwersum. Nie są to związki stałe i trwałe, nie dają solidnego oparcia w tradycji i autorytetach. Rozproszone, niehierarchiczne i nietrwałe struktury, wyłaniają się, tworząc doraźne centra. Dziś naprawdę istotne zjawiska zachodzą na peryferiach, w obszarach liminalnych. Zjawiska te mogą być postrzegane jako anomalie, nie dające się umieścić w ramach starej teorii fotografii. Jednak ich autentyczna, fotograficzna natura skłania ku teoretycznej rewizji. Nowa fotografia wyłania się z postfotgraficznych eksperymentów i dyskusji a niepewność jest jej immamentną cechą.
artyści: Marek Domański, Anita Osuch, Dagmara Bugaj