Oiko Petersen
Downtown Collection
Oiko Petersen realizując projekt Downtown Collection chce zaprosić oglądających do skonfrontowania się z własnymi uprzedzeniami. Artysta ma nadzieję, że odbiorcy oglądając zdjęcia będą musieli zmierzyć się z kulturowymi barierami i utartymi schematami w postrzeganiu osób z niepełnosprawnością intelektualną i fizyczną. Podejmując ten temat, fotograf nie tylko chce zaprosić do dyskusji o pięknie, ale także zwrócić uwagę na bardzo niski stopień asymilacji osób z zespołem Downa w naszym kraju. Chciałby, aby projekt ten pozwolił lepiej poznać świat osób z zespołem Downa, i aby dzięki tym zdjęciom większość ludzi uwrażliwiła się na obecność Innego. Korzystając przy tym projekcie z języka reklamy, Petersen całkowicie stosuje się do jego reguł. Udając kampanię reklamową nowej kolekcji ubrań, tworzy w rzeczywistości kampanię reklamową dla pewnej idei.
W cyklu Downtown Collection Oiko fotografuje kilkanaście osób z zespołem Downa w sposób zarezerwowany dla estetyzującej fotografii mody. W pełni starając się oddać charakter modeli i modelek, podejmuje ryzyko zapytania czy parodia może nie być parodią i czy może stać się pełnoprawną, wartościową częścią naszego świata. W ten sposób zaprasza oglądających do zmierzenia się z własnymi barierami i uprzedzeniami.
W obiegowej opinii zespół Downa kojarzy się z nieszczęściem i smutkiem. Oiko Petersen twierdzi jednak, że w rzeczywistości może być całkiem inaczej - jeżeli tylko nie będziemy patrzyli na osoby z zespołem Downa przez pryzmat naszej normalności, szybko okaże się, że ich wewnętrzny świat może być zaskakujący, śmieszny i wzruszający.
“Petersen nie przestaje jechać po bandzie. Po przegiętych polskich gejach zabrał się za osoby z zespołem Downa. Brzmi to skandalicznie i niewiarygodnie, ale jest w tym głębszy sens. Artysta wciąż problematyzuje wykluczenie i społeczną marginalizację. (…) W charakterystyczny dla siebie sposób nie udaje normalności, nie symuluje w prosty sposób patetycznośći i nie wymusza współczucia, lecz wskazuje na niezwykłość, oryginalność i choć to najtrudniejsze - na przynależny Downom - seksapil, niedostępność ich świata dla przeciętniaków”. (dr Adam Mazur / CSW Zamek Ujazdowski)
“Rzadko się zdarza, aby artystyczna wizja upośledzenia nie niosła ze sobą przesłania pedagogicznego. Na ogół upośledzeni w przekazach medialnych służą za pomoce dydaktyczne, mające sprawić, że normalni członkowie społeczeństwa poczują się lepiej. Projekt Oiko Petersena jest tu wyjątkowy. Nie ma tu cienia funkcji dydaktycznej. Ich pojawienie się na fotografiach ma charakter czysto autoteliczny, niczemu nie służą, nie są na nic przykładem. Down jest naprawdę piękny i kolorowy. (…)” (prof. Elżbieta Zakrzewska-Manterys / Instytut Stosowanych Nauk Społecznych UW)
Zwiastun filmu dokumentalnego DOWNTOWN.
Produkcja EMOTIKONFILM | Realizacja: Piotr Śliwowski, Marta Dzido | Współpraca: Michał Wiśniowski, Krzysztof Wykrota | Muzyka: Piosenkę Petuli Clark „Downtown (sł. i muz. Tony Hatch; 1964) w wykonaniu Gosi Janek na nowo zaaranżował Przemysław Zalewski.
“Niepełnosprawni umysłowo… modelami” - materiał “Wydarzeń” telewizji Polsat.