Małgorzata Stankiewicz, Wołanie Echa

Od wieków po mimo wszelkim przeciwnościom Puszczy Białowieskiej udało się przetrwać barbarzyńskie zachowania ludzi wchodzących na jej teren. Tak było aż do roku 2016, kiedy to nowy Minister Środowiska – Jan Szyszko, pod płaszczykiem „ochrony” lasu, zatwierdził szeroko zakrojony plan wycinki strefy buforowej Puszczy pomimo wielu protestów. Przez ostatnie lata powiedziano już bardzo dużo o środowisku oraz naszej pilniej, mocno spóźnionej potrzebie jego ochrony. Tymczasem najbardziej pierwotny europejski las jest zarzynany na oczach całego świata, który jakby na chwile postanowił odwrócić wzrok. cry of an echo (wołanie echa) jest moim protestem, osobistym głosem sprzeciwu. Obrazy są metaforą mojej udręki. To mój niemy krzyk.

Zdjęcia, które zostały wykonane na negatywach w trakcie miesięcznego pobytu jako wolontariuszka w Białowieskim Parku Narodowym wiosną 2016 roku, są skanami srebrowych powiększeń. Poddane one zostały wielu eksperymentalnym procesom polegającemu na maskowaniu, nierównomiernym wywoływaniu, chemicznym skażaniu i silnym wybielaniu. Używałam także tuszu, którego używa się m.in do retuszowania negatywów, próbując zretuszować części obrazu. Podczas gdy wszystkie zdjęcia są czarno-białe, niektóre zmieniły kolor wskutek wspomnianych zanieczyszczeń i wybielania. Ostateczne 46 obrazów stanowi wybór z ponad 200 stworzonych tą metodą. Wszystkie zdjęcia powstały pomiędzy majem a grudniem 2016 roku, a projekt został zwieńczony w 2017 własnoręcznie stworzoną artystyczną książką. Obejmuje ona 96 stron i została wydrukowana na tradycyjnym japońskim papierze sumi-e, zwyczajowo wykorzystywanym w dalekowschodnim malarstwie, którego tematem jest z reguły natura. Jest to papier niezwykle cienki i delikatny, a mimo to wytrzymały i długowieczny. Jego niezwykłe właściwości stanowią kolejne odniesienie do lasu.

Książka została wyróżniona nagrodą główna podczas Unseen Dummy Award w 2017 a w maju 2018 została wydana przez wydawnictwo Lecturis.