Jan Rogalo, There is no private paradise: The Un-Photographic Landscape

There is no private paradise jest realizacją site-specific, w której fotograficzne obiekty transformują przestrzeń  Przestrzeni Roboczej. Operując niedokończeniem i kategorią nieodpowiedniości zastanawiam się nad tym w jaki sposób fotografia jako medium stojące na granicy obrazu i obiektu może odpowiadać na obecną kondycję estetyki obrazu. Wybieram pracę z najprostszą formą krajobrazu morskiego. Na fotografiach przestawiam powtarzający się na przestrzeni czasu kadr składający się z dwóch odcieni błękitu przedzielonych przez środek horyzontem. Nieustannie go przetwarzam poszukując odpowiedzi na to czy sam obraz ma jeszcze jakiekolwiek znaczenie.