Anouk Kruithof, Ice Cry Baby (Płacz, lodzie, płacz)

Apokaliptyczna wizja Kruithof ukazuje ludzką tendencję do przesadnej estetyzacji i bezmyślnego udostępniania obrazów katastrof. Wideo instalacja, na którą składają się fragmenty filmików z Youtube przedstawiających topniejące i odrywające się fragmenty lodowców, konfrontuje widza z tragicznym w skutki zjawiskiem naturalnym. Z drugiej strony, tak intensywne doznania wizualne wiążą się ze zbytnim obciążeniem zmysłów obrazem, a co za tym idzie obojętnością. Filmiki zostały w końcu zamieszczone w sieci głownie z uwagi na ich widowiskowość. W swojej pracy artystka spogląda krytycznie na współczesną kulturę spektaklu oraz naszą tendencję do postrzegania środowiska przez pryzmat jego wirtualnej reprezentacji. Natomiast lodowe szczeliny symbolizują dysfunkcyjną relację człowieka z naturą, upadek moralny ogółu.