Tokyo houses (Tokyo no ie / 東京都の家) (2010, w toku)

Kiedy mowa o Tokio, ludzie z Zachodu myślą o wieżowcach w dzielnicach Shibuya czy Shinjuku i o gęstych tłumach ludzi. Tymczasem Tokio to przede wszystkim miasto rozłożone w poziomie. Gęstość zaludnienia jest tu mniejsza niż w Paryżu. Osiedla domków jednorodzinnych rozciągają się aż po horyzont. Wśród ciasnych uliczek każda z rodzin stara się zbudować swoje własne gniazdko, otwarte na niebo, ale zamknięte dla otoczenia.

Celem mojego projektu jest pokazanie nietypowej architektury Tokio. Skupiłem się na zewnętrznym wyglądzie domów oraz ich otoczeniu. Chciałem pogodzić dwie rzeczy: aspekt ludzki charakterystyczny dla fotografii ulicy oraz doskonałość fotografii architektury. Architektura bez człowieka to nonsens.

Przedstawiane domy zostały zaprojektowane przez najbardziej prestiżowych japońskich architektów i wkomponowane w ogromne połacie miasta niczym klejnoty. Zasady projektowania budynków są w Japonii dość liberalne, gdyż nie istnieją historyczne tradycje w tym zakresie. Architekci mają zatem szerokie pole do popisu. Tokio to teatr pod otwartym niebem – jego  architektura jest unikalna w skali świata, a mieszkańcy są zarówno aktorami, jak i widownią.

JÉRÉMIE SOUTEYRAT
urodził się w 1979 roku w Vénissieux (Francja), mieszka w Tokio (Japonia)
www.jeremie-souteyrat.com

Magister inżynier mechaniki, studia ukończył w 2001 r. Wkrótce potem rozpoczął pracę w firmie i zaczął fotografować podczas podróży. W 2005 r. pojechał do Japonii, w której zakochał się od pierwszego wejrzenia. Postanowił skoncentrować się na fotografii, czego efektem było przygotowanie reportażu o młodych afgańskich imigrantach w Paryżu, opublikowanego w licznych francuskich gazetach i magazynach oraz nominowanego do nagrody Bourse du Talent Kodak/Photographie.com (nagroda dla młodych fotografów).

Chcąc odkryć nową kulturę i drogę życia, Jérémie rzucił pracę i osiedlił się w Japonii. Obecnie mieszka w Tokio, gdzie wykonuje zlecenia dla najbardziej prestiżowych francuskich i europejskich czasopism i magazynów („Le Monde”, „Libération”, „Elle”, etc.) – reportaże dokumentalne, portrety oraz fotografię architektury. W każdej z tych dziedzin skupia się na ludziach i szuka inspiracji u azjatyckich reżyserów filmowych, takich jak Hou Hsiao Hsien czy Edward Yang.

Jego zdjęcia były prezentowane podczas wielu festiwali międzynarodowych, m.in. Voies Off w Arles (Francja), Phnom Penh Photo (Kambodża) czy Days Japan (Japonia).